De voortekenen waren al goed, het was warm weder, en iedereen had vrij. Het optreden vond plaats tijdens een hele reeks van feestelijkheden in het kader van de wandelvierdaagse. Hoewel iedereen die ook maar enige reeks stappen van betekenis had gezet reeds oververmoeid en uitgeput in zijn bedje lag. Al dan niet met zijn of haar benen omhoog, want dat zie ik die wandelaars altijd doen.
Neenee, hier waren alleen de feestgangers bijeen vergaard en omdat we het over Nijmegen hebben, zitten daar meer dan gemiddeld, heel knappe tsjiks bij. Jongens daar gaan we weer hoor ik u, Frequente Bezoeker, al zeggen, maar zo is het nu eenmaal. Het is fijner rocken ten overstaande van mooie chiqs dan tegenover een stel lelijke typjes waar het geslacht niet noodzakelijkerwijs van te bepalen is. Ik ben gewoon eerlijk.
De rocksjoo nam zijn aanvang en stukje bij beetje werd het plein vol mensen samengesmeed door de dwingende en gezaghebbende Patatje Metal-voorman Marco Borsatan. Hij weet het publiek immer saamhorig te krijgen. Zo ook deze keer weer. Zij zongen mee en riepen op precies de juiste momenten de juiste dingen.
Toen het nummer Zeg Maar Niets Meer was aangebroken was het precies in het midden van de schemering. De entourage en aankleding en het gevoel van het moment waren zodanig dat uw Chroniqueur bijna wel zeker weet dat jonge dames ontroerd geraakten door de gevoelige tonen. Beest en Rammstein Shaffy waren immers op akoustische gitaren aan het spelen!
Tevens werden er vele foto's en filmpjes gemaakt van de Patatjes, terwijl zij op hun uitdagendst tekeer gingen op het podium. Die foto's en filmpjes worden maar mondjesmaat op het internet verspreid. Veelal gebruikt het vrouwvolk dat voor hun eigen gerief. Ik zeg daar verder niks bij.
De avond verliep op climactische wijze, eindigend in een groots moment, toen de rockers van Patatje Metal 'Kronenburg Park' inzetten. Dat gaat immers over een bepaald park in Nijmegen. De mensen zongen en schreeuwden mee met de rockers. De handen gingen daarbij in de lucht en bij een enkeling biggelden de tranen over de wangen. Het ging immers over hun eigen stad!
Maar aan alle goeie dingen komt een eind en zo ook aan dit grandioze optreden. Dit keer moesten de Patatjes zelf eens hard slikken toen ze het podium afmoesten. Zozeer hadden zij het naar hun zin gehad en zo zwaar viel het hen dit ge-animeerde publiek achter te laten.
Een volgende keer weer!