Dus tja, zo staan de zaken ervoor. Ik val maar gelijk met de deur in huis. Recht op de man af, zonder omwegen. Het moet gezegd worden: Het was weer een retestrak superfeest met de Patatjes. Maar wel één met een ondertoon van droefenis. Vader Macabraham, die een optreden altijd zo mooi weet op te pimpen met vals gezang en mooie dansjes, gaat er voor een lange poos tussenuit. Hij moet naar de sekskliniek, alwaar ze zijn bloed zullen aftappen om er viagra-pillen van te maken. Derhalve zullen Het Beest, Marco Borsatan, Dennie Antichristian en Rammstein Shaffy uit moeten zien naar een nieuwe jongen, die zij in de gelederen kunnen opnemen. Eentje die dan wel knotsgek is, maar ook een aardig mopje moet kunnen bassen. Maar dat is toekomstmuziek.
Eerst waren we nog een terugblik aan het werpen op dat , zoals reeds eerder aangegeven, zeer emotionele afscheidsconcert. De Patatjes hadden een niet al te beste start, want achter de schermen ging er vanalles mis. Maar de sjoo mast go on, zoals Céline Dion altijd weet te zingen. Oh neen, Lezer, zij zingt heel andere dingen. Wisten jullie trouwens dat ze Canadees is, maar wel een keer is uitgekomen voor Zwitserland op het Eurovisie Songfestival? Maar ik zit hier godsgruwelijk af te dwalen. En niet eens over seks, tenzij je seks met Céline Dion wilt hebben, wat ik afraad.
Ergo ... afscheid ... triest ... wijven ... rockmuziek ... gaaf ... Wat kan uw Chroniqueur nog meer vermelden? Het was gewoon gaaf en de volgende keer moet u er zelf maar bij zijn!