Plaats van de misdaad:Plein 1944

Datum en tijd van handelen: 22 juli 2004, 20:00u

Hoe was het?:

In Nijmegen is het één keer per jaar écht feest en dat is met de wandelvierdaagse. En als het ergens écht feest is, geheid dat die ondode criminelenbende van Patatje Metal er de zaak komen opluisteren.

 Voor dat doel was er een kolossaal podium opgetuigd op Plein 1944, midden in de stad, opdat de Patatten van Metaal met hun gebulder bezoekers en inwonenden schrik kon aanjagen. De show begon. Het was daglicht, wat de Metalen Patatjes slecht kunnen verdragen, maar zij zetten hun beste beentje voor en ramden er gelijk de metalen nederpopklassiekers het publiek in. .

Aanvankelijk waren er een paar honderd man, maar geleidelijk waste het aantal aan tot een kleine duizend. En allen waren zij gecharmeerd van zoetgevooisde hatelijkheden van Marco Borsatan. Zij werden betoverd en meegevoerd naar verre oorden door de ingenieuze gitaarklanken van Nico Haat en Het Beest. Dit werd allemaal versterkt door de hypnotische kadans van de ritmische fundering, daar neergelegd door Vader Macabraham en Dennie Antichristian. Zoals Patatje Metal deed wat het doen moest, zo deed ook het publiek wat het doen moest: Zij zongen, dansten, dronken, plengden bier, lachten en een enkele keer welde er een traan op in een van de vele aanwezige ooghoeken. Dit bijvoorbeeld wanneer Marco zong van een hele zielige jongen, die een brief schrijft aan zijn overleden moeder en deze aan een vlieger bindt, in de hoop dat zijn moeder de brief leest. Zielig toch? Als afsluiter brachten de Patatje Metalaars 'Kronenburg Park' ten gehoor. Een nummer dat al twee jaar in de Patatje Metal-set zat, maar op deze avond 'brachten wij het nummer naar huis'. De ware Nijmegenaar kreeg een brok in de keel en kippevel op de arm, van dit harde en in metaal geklonken, doch eerlijke en oprechte eerbetoon.

Toen de show op was leverden de Patatje Metalaars een enthousiast en opgewarm publiek over in de capabele handen van de thuisband