Apeldoorn, 21 mei. Van één van onze verslaggevers. De Patatjes waren al gekomen, gezien en hadden de zaak al overwonnen op Dauwpop, maar die avond hadden ze toch echt nog een afspraak om te gaan rocken op Aperock. Apeldoorns eerste echte festival. Het podium was opgezet in een een zijstraat tegenover Ozzy's, zodat de mensechen zich konden verschansen op de Hoofdstraat om al dat moois te bewonderen. Het publiek was al opgewarmd door die mallerds van AC/Dixi en was gereed om nog een tandje bij te zetten.
Apeldoorns ruige volk werd aangenaam verrast door die in leder geklede metalmafkezen van Patatje Metal, die hun reputatie nakwamen en een superstrakke metalshow neerzetten.
Helemaal fris en fruitig waren de Patatjes, alsof ze niet net Dauwpop in vuur en vlam hadden gezet (overdrachelijk dan). Ze rockten en gaven gas alsof de duivel uit de hel hen op de hielen zat. Ze stampten en rockten en deden op een haar na een een stapel speakers ter aarde storten. Helaas was door een onvergevingsgezind gemeentelijk decreet de show teruggebracht tot een klein uur waarin de Patattekes zoveel mogelijk auditief vuurwerk stopten als maar kon.
Toen was plotsklaps alles voorbij en gingen publiek en Patatjes tevree naar hun beddestee.
Foto gemaakt door www.priscillabuijsen.nl

Hellendoorn, 21 mei 2009. Van onze verslaggever. De Patatjes staan niet bekend om het feit dat zij vaak en graag in geschiedenisboeken kijken, maar het was wel van je veni vidi vici daar op Dauwpop. Die gerenommeerde sterren deden ook hun best, maar tegen die vette strakke metalshow van Patatje Metal kan uiteraard niemand op.
Het Beest was eigenlijk aan het poedelen bij een zwembad in Italië, maar pakte, zoals het de ware rockster betaamd toch maar even het vliegtuig om met zijn metalbroeders te gaan rocken op Dauwpop.
Bij daglicht is het altijd een beetje eng voor de Patattekes, maar in dit geval kwamen ze er zeer goed vanaf. Deze show stond als een gefortificeerd huis.
En tevens mag gezegd worden, dat de Patatjes ook hoopten dat Ilse DeLange ook een beetje meekeek vanuit de coulissen, want hoewel zij een verkondiger is van een verwerpelijke muzieksoort (country-pop) waren de Patates Métales halsoverop knotsverliefd geworden op haar. Allemaal! Dus de Patatten zetten hun beste (derde) beentje voor en gaven een gruwelijke supershow.
De vergaderde menigte werd al gauw een schare hossende en uitzinnige fans.
Giel Beelen, fan van het eerste uur was ook van de partij in het Enge Bos en schreeuwde en rockte op vrolijke wijze mee met de Patatjes.
Wat een prachtig schouwspel en wat een heerlijk metalfeest. Helaas geen vlammen, want dan zou dat hele Enge Bos in de fik vliegen, maar wel van die zilveren streamers die uit de shooters komen. En die hangen er nou nog, als souvenir.in de dennebomen die voor het podium stonden.
Ik zeg... Volgend jaar weer?
Foto gemaakt door www.priscillabuijsen.nl

Wageningen, 5 mei 2009, van onze verslaggever. Het was weer een ouderwets metalfeest. Hoewel het pijpestelen regende was het Wageningse volk niet bij de Patatjes weg te slaan
De Patatjes trokken van leer als een stel uitzinnigen op hun 'weapons of choice'.
Voorman Marco Borsatan hield een dik uur de doordrenkte mensenmassa in een gezamenlijke hypnose. Hij sprak middels de metalen klanken en blijde nederpopliederen direct tot hunne zielen. Hij sprak op dwingende doch omfloerste wijze en zeide hen om hun wil te laten gaan en te gaan dansen als een stel trekpoppen waaraan door een motorische onbehepte wordt getrokken. Hard en schokkend.
En zo is ook de metalshow van Patatje Metal. Hard en Schokkend, vurig ende meeslepend. Het Beest en Rammstein shaffy kennen alleen elkaar als gelijken in het polemische spel van het gitaarduel. Dit alles terwijl Grad Demön en Dennie Antichristian een basis neerleggen die staat als een Germaansche Oorlogsbunker.
Iedereen was ontroerd door de Patatten. Zij zongen het Wilhelmus mede en zij pinkten een traan weg bij het tedere "zeg maar niets meer".
Ook werd er veel gezopen. Het bier was van het merk Jupiler, en dat is ook al gauw één van de lekkerste bieren in het universum. Dit terzijde.
Rammstein Shaffy is de lieveling van alle vrouwen. En andersom. Hij deinst er derhalve niet voor terug om een gevonden vrouwenslip gewoon aan te trekken. Hij houdt immers van de odeur van punani.
Wat kan uw chroniqueur nog meer vertellen? Er werd nog wat rondgeboemst met fijne groupies en daarna hop de limonaise weer in, zodat de calvinistische Bennie Rijman de dronken en stonede Patatjes weer naar huis kon brengen. 

Geloof het of geloof het niet, maar de Patattekes van Metaal hebben magische krachten. Los daarvan, of misschien wel juist daarom, kunnen zij als geen ander een zaal plat krijgen.
Figuurlijk dan, anders moet je met een bulldozer in de weer. Ik dwaal af. Maar wel in stijl. Ohnee, nog niet eens. Vive le képi blanc, zeg ik dan maar weer.
Het was weer een Patatje Metalfeest waar je u tegen zegt. Sterker, waar je Gij tegen zegt. Iedereen ging finaal en en antipodestaal uit zijn en of haar dak. Vooral ene gast die op zijn klompen was gekomen. Hij klapte ze boven zijn hoofd tegen elkander. Zo zijn de Patatje Metalfans.
Liefde en toewijding, dat bezigen de Patatjes jegens hun gekozen instrument. En dat is te merken bij een optreden. Prachtig. Bent u, lezer nou al eens een keer komen kijken?
Of blijft het bij een beetje de site lezen. Volgende keer komen. Kijk gerust bij ' optredens' of er iets in de buurt is. Of niet in de buurt. Dat geldt ook voor de patattekes zelf, als iets niet in de buurt is gaan ze er toch heen. Vol goeden moed. Neem nou Alkmaar. Niet om de hoek van thuisbasis Eindhoven.Maar de Patatjes klimmen zonder omkijken in de Limonaise. Dat is de bandlimousine, Deze is ook afgeladen met de zogenaamde BVO'tjes. Bier Voor Onderweg. Ik leg het hier uit want sommige mensen weten dat niet.
En dan is het gewoon feest vieren tot in Alkmaar, een beetj e over muziek en gitaren lullen. En over wijven. En bier drinken. En als dat voorbij is dan begint het feest pas. Zoude jij, site-lezer ook niet zo'n rocker willen zijn? Dat wil iedereen toch?
Ook dat meiden je aankijken en daarbij liefdesgedachten koesteren.
Enfin. Alkmaar was fantastisch. Volgende keer weer.

"This is your night, Gradjah", dit zeide Marco Borsatan den gansen avond tegen Grad Demön, "These are your people".
Dat uiteraard naar analogie van David Coverdale en Adje Vandenbergh.
Maar het was ook inderdaad de avond van Gradje. Hij stond daar voor zijn eigen Wollukse volk uit zijn dak te gaan alsof het een aard had. En het Wollukse volluk correspondeerde daarmee door op hun beurt en op hun eigen wijze compleet en finaal uit hun dakkes te gaan. Niet te weinig, zo vertelt de overlevering.
Het werd een dolle avond. Maar niet zomaar. Alles is eigenlijk te danken aan de machinaal voortgedreven -nee dat zeg ik verkeerd, hij is immers de enige aan wie nog het meest menselijke zit- ik raak verward. Het is de leeftijd- Bennie Rijman, die zijn naam zeer veel eer aandeed, hoewel het meer op vliegen leek, wat hij aan het doen was. Er waren noodwendige spullen vergeten voor het optreden. En Wolluk wil waar voor zijn geld, dus moest er op en neer worden gekrost naar de rustplaats van de Patatjes voor allerlei showmechanieken. Gelukkig net op tijd terug. Niemand heeft iets gemerkt. Dus waarom dit allemaal verklappen, Chroniqueur? Geen idee. Ga door.
De alleszins machinaal ende pneumatisch aangedreven Denie Antichristian liet zich van zijn gevoelige kant zien. Haha, nee hoor grapje. Dennie Antichristian heeft maar één gevoelige kant en als hij die in het openbaar laat zien dan krijgt hij daar last mee. U begrijpt het wel. Niet? Zijn pimmel. Dat is dan zijn gevoelige kant. Met name de duitsche helm. Dit gaat helemaal nergens meer over. Ik dwaal gruwelijk af! Leest u nog steeds mee? Nu wat d'n Dennie daadwerkelijk deed (was dus niet zijn schlong tevoorschijn halen, maar) was heel romantisch het gevoelige "Zeg maar niets meer" met zijn sambaballen begeleiden. Niet zo romantisch was dat het dessin van de sambaballen bestond uit doodshoofden. dat moet u allemaal niet zo nauw nemen. Zo wordt het nogal een informele showreview.
Ik hoor je al zeggen: Chroniqueur, houden ze zich eigenlijk wel aan de kledingvoorschriften, die u altijd opgeeft?
Dit vertelt helaas de overlevering niet. Er waren wel heel mooie meiden aanwezig, die zeker en vast een reeds zo vaak besproken slakkenspoor in hun broekje hadden. En deze meiden, vier in getal, werden uitgenodigd om bloemen en zoentjes uit te delen aan vier van de vijf Patattekes. Het was juist Grad, die zo'n te gekke performance had gegeven ten overstaande van zijn eigen volluk, die niet zijn eigen bloemenmeisje had gekregen.
Het liep allemaal goed af en niemand raakte gewond.