Showreviews
Echter, de voortekenen zagen er niet best uit, zowel zanger Marco Borsatan als gitarist Het Beest leden aan een onbekende ziekte, dewelke Het Beest ontoerekeningsvatbaar maakte en Marco geel van huidskleur en ziek en misselijk. Die gekke Marco ging nog van de weeromstuit Grieks praten. Gekker moest het niet worden.
Terwijl de Patatjes zich moed aan het indrinken waren, werd het publiek opgewarmd door de band Squirt, die zeer verdienstelijk mooie rockliederen ten gehore bracht. Zeer puik gebracht met allerlei tempowisselingen. Eén van de gitaristen was zelfs zo stoer om een Patatje Metal-shirt te dragen. Dat typeert hem als een zeer kundige en waardige gitarist. Maar ... ik dwaal af. Nu eens niet over meiden en hoe zij koortsige liefdesdromen over Patatje Metal hebben, maar over een andere band.
De door ziekte geplaagde Patatje Metalaars kropen het podium op en Marco Borsatan werd uit zijn doodskist gekatapulteerd.
Integendeel, ze zeiden ja!
In Made (de Maoi, zoals ingezetenen dit noemen) was het een week voor dato al Carnaval, dus iedereen was verkleed. Er was ook een mooie deerne bij, die verkleed was als een naakte chick. U begrijpt me verkeerd. Ik zal het toelichten. Er liep een jonge deerne rond, die alleen maar een slipje aanhad en verder niks. Ze was gebodypaint, maar dat vonden de patatjes niet erg. Zeer welgeschapen tieten. Ik dwaal af.
De Patatjes traden op, zodra de nep-Jan Smit van Made was uitgekweeld.
Er waren ook bloedmooie meiden, die ook gaarne potje bier dronken. Eén ervan heeft een schandalig en goeddeels gelogen verlslag aangemaakt. Dat kan me hier lezen, zonder ervoor te hoeven betalen.
De Patattekes waren niet bar en boos, zoals in dat verslag staat, maar juist heel goed en alle aanwezigen gingen finaal en onverbeterbaar uit hun dak.
De Patatten van Metaal willen nog weleens ver over de grenzen van hun thuisbasis Brabant wagen. Niet dat zij dat met plezier ende jolijt doen, maar ze doen het toch. En als ze dan ter plekke zijn om een volvette roksjoo weg te geven dan geven ze hem van jetje ook.
22 oktober 2006, Café de Nachtegaal te Dommelen.
De alom gevreesde Patatjes van Metaal treden aan. Voor zover de dorpelingen niet geïntimideerd zijn door de roep van Patatje Metal die hen vooruit is gesneld, zijn zij aangetreden en hebben zij plaatsgenomen voor het podium. Het was daarbij niet het allergrootste podium dat de Patatjes hebben betreden, maar dat kan niemand enige biet schelen. Als er maar gefeest wordt en nogal wat bier wordt genuttigd.
En laat dat nou precies zijn wat het geval was. Rocken, joh, dat gelooft een mens niet als zij of hij er niet zelf bij was. Waren het nog een beetje chickies die het aanzien waard waren, dan, die zich daar tentoonstelden? Ja en nee. Eigenlijk nee. Voornamelijk kerels en tsjiks die eigenlijk te jong waren om zichzelve aan te verlustigen. En natuurlijk de moeder van Rammstein Shaffy, hmmmmmmm.
Genoeg details, jongens. Vielen de ladies nog in katzwijm vanwege Marco Borsatan? Jazeker en degenen die bij hun positieven bleven kwamen het podium op kruipen en vroegen of ze het zweet van zijn laarzen mochten likken. (dramatization)
Kortom het was weer een fijn avondje rocken met de patatten. Volgende keer weer!
We have 8 guests and no members online