Volg en Like ons opĀ 

Slagharen, 25 september 2010, van uw Chroniqueur. Als uw Chroniqueur de pen oppakt om op te tekenen hoe het Patatje Metal verging de avond ervoor, is het de ochtend erna. Wat er over is van de show zijn alleen nog tuterende oren, verbrouwereerde jonge meiden en ongeruste ouders. De Patatjes van Metaal hebben elk luisterend oor uitgewoond en elk van de aanwezige chicks (vanaf de fuckgerechtigde leeftijd tot over de honderd jaar) helemaal geseksereerd.
En nu lopen ze daar over het terrein met tranen in de ogen en de handen in de broek. Een gekkenhuis was het.
De Patatjes van Metaal hebben ook nog eens een baas, een manager, hun papa. Deze heet Bennie Rijman en deze charmeert de chicks, mede omdat hij de grote Patatje Metal-limousine bestuurt. Deze was hij aan het fotograferen toen er mooie meiden op hem afkwamen, die graag op de kiek genomen wilden worden. (Hoe u deze zin wilt lezen is aan u, lezer.)
Dat mocht en werd gedaan. Maar toen kwamen er 5 illustere figuren, die er als normale burgers uitzagen. Zij claimden Patatje Metal te zijn. Woehahahahahahahaha zei Bennie Rijman, want die weet heel goed hoe de Patatje Metalaars eruit zien. En dit waren de schoenenpoetsers van de roadies. Maar toch mochten zij op de foto omdat Bennie goedhartig. (ik schreef bijna op: goedharig). Als dat Freudiaans is, hoe zie ik d'n bennie dan? Als een harig typje? But I digress. Dat doe ik wel vaker. Maar nu roep ik het een halt toe. Dus, Bennie, groupies, roadies.
Was de show ook nog tof? Jaaaaaah, Marco Borsatan zong zwoel en onwederstaanbaar de prachtige nederpopklassiekers, Dennie hakte op zijn drumstel alsof hij deze wilde ombrengen, Nico Haat sloeg de snaren van zijn basgitaar aan alsof het slagaderen waren die hij met één zwiep van het plectrum wilde doorsnijden. Het Beest gitareerde alsof het het wereldkampioenschap masturberen was en Rammstein Shaffy was zo vingervlug zijn gitaar aan het bepotelen dat deze klaarkwam. AMEN!