Volg en Like ons opĀ 

OP EEN DAG...(zijnde 17 juli in het jaar des Heeren 2011 [de toekomst])
De Patatten van Metaal zijn barbaren. Op Barbaarse wijze komen zij uit hun grotten en bespelen op Barbaarse wijze hun instrumenten die uit prehistorische monolieten zijn gehouwen. Dit weten we allemaal.
Maar wat we nog niet weten is, dat er in de achterhoek een volk leeft, een ras, dat nog barbaarser en grover is dan de Patattekes Métales.
Dit zijn motorfietsberijders, ook wel bikers genoemd (uw Chroniqueur verafschuwt Engelsche leenwoorden). Zij hullen zich in leder en verder niks. Zij kennen slechts een handjevol woorden, dewelke te maken hebben met het nuttigen van een maaltijd of het intiem samen zijn met een vrouw.
De Patatten hebben kunnen aanschouwen hoe dit volk, afkomstig van de vikingen, hun tijd volbrachten met rondjes rijden op een zelf in elkaar getimmerde motorfiets en het stilstaand een motorfiets berijden net zo lang tot de achterband klapt. Uw Chroniqueur is er nog niet achter of dit met opzet is, of dat ze uit nervositeit de rem inknijpen.
De Patatjes waren danig onder de indruk, maar gelukkig, toen de Patatjes de aanvang namen met hun optreden waren de in leder geklede bikers op hun beurt weer onder de indruk. Zij dachten dat de hemel op hun kop ging vallen of dat de door hen aanbeden Godheid toornig was geworden. Zo waren zij onder de indruk van het spektakel en het gedreun dat een Patatje Metal-optreden met zich medebrengt.
Ook bewonderden zij het glimmende leder waarin Marco Borsatan zich weet te hullen.
Fijne stripteasemeiden kwamen het toch al zo gave optreden van Patatje Metal opluisteren. Zij waren twee in getal. Eén dikkerdje en één die ermee door kon. Weinig kleren hadden zij aan. Zij kronkelden wulps tegen de metalzanger aan en wreven hun lichamen tegen het zijne.
Marco Borsatan was uiteraard niet onder de indruk omdat dit voor hem dagelijkse kost is. De andere Patattekes, voor wie dit uiteraard ook dagelijkse kost is, waren toch wel onder de indruk van dit voor hun neuzen heen en weer schuddende tietwerk. En zij bewonderden de visnetstructuur waarin het mollige vlees van het dikke meisje gevangen was. Ik kan zo een roman beginnen te schrijven, u merkt het wel.
Die chicks verdwenen weer van het podium en de Patatjes rondden hun show af met veel geflikker van lichten en vuur. Toen was de show om, maar de dag was uiteraard nog niet voorbij.
Er werd nog gebroederlijk gefeest met dit vikingvolk en veel deernes werden bekeken en enkele uiteraard bepoteld, maar dat valt buiten het bestek van deze showbespreking.
EINDE